نقش امید در تعامل با جنسیت در خودکارآمدی ورزشکاران

هدف مطالعه حاضر بررسی نقش امید در تعامل با جنسیت در خودکارآمدی دانشجویان ورزشکار دانشگاه محقق اردبیلی است. جامعه آماری شامل تمام دانشجویان ورزشکار دختر و پسر مشغول به تحصیل در نیمسال اول سال تحصیلی90- 1389 در دانشگاه محقق اردبیلی می­باشد. نمونه­های آماری  شامل 120 پسر و 120 دختر با میانگین سنی 35/2 ± 7/23 سال بود که با استفاده از فرمول کوکران  و با روش نمونه­گیری تصادفی انتخاب شدند. . داده­های پژوهش به صورت میدانی و با استفاده از آزمون امید بزرگسالان اسنایدر و همکاران و پرسش­نامه خودکارآمدی مارک شیرر و جیمز مادوکس جمع­آوری شد. داده­ها با استفاده از روش تحلیل واریانس دو عاملی بررسی و نتایج پژوهش نشان داد: دانشجویان ورزشکار پسر نسبت به دانشجویان ورزشکار دختر، خودکارآمدی بیشتری دارند. بین خودکارآمدی دانشجویان ورزشکار دارای سطوح مختلف امید، تفاوت وجود دارد و امید، در تعامل با جنسیت بر خودکارآمدی تأثیر دارد.